Sinds mijn op Vlieland geboren dochter naar  Ameland verhuisd is, heb ik een probleem: Mijn haar wordt niet meer geknipt. Tenminste niet zo vaak als het zou moeten gebeuren en ook niet zo regelmatig als vroeger gebruikelijk was, toen zij nog thuis woonde en mijn vaste kapster was. 

Dat dat niet gebeurt valt op. Het is zelfs zover, dat één van mijn collega’s het haar uit mijn gezicht strijkt en heel lief vraagt of ik nog wel wat zie.

 

Dus ik begrijp wat het voor mijn moeder, zussen en aangetrouwde nicht betekent, nu hun vaste kapster verhuist vanaf Vlie naar de wal. Je zult haar maar zo kunnen gaan missen.

Maar misschien moest ik eerst op vakantie naar Egypte om bij de kapster aldaar een verhelderend inzicht te krijgen.

 

Nooit was er iemand zo voorzichtig met een schaar. Nog nooit heeft er iemand met  zoveel liefde en passie mijn haar geknipt. Voor haar was het helemaal nieuw om uiteindelijk te ontdekken wat het resultaat zou zijn.

Voor mij was het resultaat een onderkenning van wat ik eigenlijk even was vergeten:

Met mijn haar zou het niet zo moeilijk moeten zijn om een nieuwe kapster vinden, die er wel wat van kan maken.

Dat mijn dochter definitief niet meer terugkomt is nu wel duidelijk.

Ik ga op zoek!

Groet SH

.