Woensdagmiddag DIY: 3D-brillenhoes


Als het vakantie is gaan Finn en ik altijd naar de film. Deze vakantie ging het helaas niet lukken maar we zijn wel de laatste dag voor mijn operatie samen naar Vaiana gegaan, de nieuwe Disney prinses en wat voor eentje. Een super stoere chick, hier kun je gerust als jongen van (bijna) acht naar toe gaan en mijn hart heeft ze stiekum ook gestolen.

Dat is ook precies waar de film om draait. Een halfgod, met de naam Maui stal heel lang geleden het hart van Te Fiti, het moedereiland, waardoor de natuur uit balans raakte en duisternis zich verspreidde over de aarde. Vaiana is uitverkoren door de oceaan om het gestolen hart terug te brengen naar Te Fiti.

Als het even mogelijk is gaan we naar een 3D-versie, als je niet zo vergeetachtig bent als ik neem je natuurlijk je eigen 3D-bril mee en anders kun je altijd aan de kassa nog eentje kopen maar voordat je het weet heb je een hele collectie en waar laat je die? Tussen de “rommel” vonden we wat brillenzakjes en brillendoosjes perfect om te pimpen en er een mooie hoes voor je bioscoopbril van te maken.

Benodigdheden:
⁃ 3D-bril
⁃ oude zonnebril hoes/koker/doos
⁃ knutselmateriaal (gekleurd vilt,oogjes,belletjes,papilletjes,kraaltjes,knopen, enz.)
⁃ textiellijm, schaar, naald & draad, enz.
⁃ creativiteit

Werkwijze:
⁃ maak je ontwerp
⁃ werk het uit
⁃ bevestig het op de hoes
⁃ doe de 3D-bril in je hoes

In het geval van Viana is de 3D-versie een echte aanrader, het decor, een tropisch Polynesisch eiland met fleurige bloemen, hagelwit strand en de azuurblauwe oceaan komen echt tot leven. Zodra je het handje van je zoon in het luchtledige ziet grijpen naar het hart van Te Fiti weet je het helemaal zeker. Love it!

Nu maar hopen dat ik door deze gepersonaliseerde 3D-brillenhoezen de brillen niet meer vergeet mee te nemen naar de bioscoop maar ik denk, dat Finn me nu wel helpt herinneren.

Liefs MR

Advertentie

Naar de film! SOOF 2

Sinds jaar en dag ga ik met mijn dochters naar de bioscoop.  

Naar, zoals zij het noemen, een echte film, met; als het even mee zit, popcorn, chocolade en al. Het is niet elk jaar, alhoewel het soms meerdere keren per jaar kan zijn. Het kan ook weleens een tijdje overslaan of we gaan wat anders doen. Echter van tijd tot tijd spreken we af en dan gaan we weer. Met z’n allen, of met z’n tweeën of drieën in wisselende samenstellingen.

We treffen elkaar natuurlijk ook vaak in het theater, voor een concert, een musical of een dansvoorstelling. Dat kunnen dan optredens zijn van mensen binnen of buiten de familie. Het principe en de hoofdlijn is: Samen iets leuks doen en er van genieten. Mijn jongste kind is er zogenaamd jaloers op, alhoewel voor hem ook al die dingen open staan en met hem heb ik meer musea bezocht, dan met de eerste drie te samen.

” Ik weet nog goed wanneer het ooit begon” zong Rob de Nijs, die onlangs voor zijn gehele carrière de Oeuvre Award 2016 ontving, vroeger al.

En ik weet het inderdaad nog, hoe en waarmee het begonnen is; met vrijkaarten voor de preview van : “The Birdcage” , en dat ik toen in mijn onschuld opmerkte, dat we dit wel vaker konden doen en hoe gretig mijn toen nog jongste kinderen, daarop ingingen. Sindsdien ben ik om.

We hebben dus een rijke historie, maar vorige week lukte het maar niet, om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Mijn oudste dochter en ik wilden er echter heel graag, voorafgaande aan onze operaties, toch nog even tussenuit, dus dat hebben we gisteravond gedaan.

Soof Twee is net zo pretentieloos als de eerste film al beloofde en mijn stiekeme hoop dat Dan Karaty zijn rol als mysterieuze “sekskabouter” zou gaan waarmaken, werd helemaal bevestigd.

Lies Visschedijk speelt als de Nederlandse tegenhanger van Bridget Jones weer de sterren van de hemel; dit karakter is haar op het lijf geschreven.

De recensent van de Telegraaf noemt deze film een slappe hap en die van het AD vindt het een waterige soep, maar hij is, dankzij een goed bezochte “Lady’s Night” wel bekroond met een Gouden Film.

Het was precies wat wij nodig hadden. Een lekker ontspannen avondje, met als afsluiting een biertje in café Fire, maar deel drie hoeven we niet te zien.

“Break- a- leg! ” riep Mirelle mij toe, bij het wegfietsen en natuurlijk wens ik haar voor maandag hetzelfde toe.

Groet SH