“Nog maar vijf weken en het is kerstvakantie”, aldus mijn collegaatje. De kerstvakantie; het voelt altijd als de helft van het schooljaar. Het is niet zo, maar gevoelsmatig is het wel zo. Het gaat zo snel.

Tijd vliegt, maar jij bent de piloot

Foka komt met deze quote op de proppen. Ik vind het een mooie. Tijd vliegt inderdaad. Sinterklaas is voorbij en de Kerstman staat voor de deur. Het zet me aan het denken… Gaan de jaren inderdaad sneller naarmate we ouder worden. Ik weet dat het niet zo is, maar gevoelsmatig is het wel zo. Kerst is voor mij altijd een momentje van reflectie. Wat is er allemaal gebeurd afgelopen jaar? Waar sta ik op dit moment in m’n leven? Ben ik daar tevreden mee? Wat zijn mijn dromen en hoe ga ik ze waar maken? Vragen waar ik over nadenk. 

Kerst bezorgt me altijd een dubbel gevoel. Ik vind het normaal altijd moeilijk om dicht bij mezelf te blijven. Men heeft er toch een bepaald beeld van gecreëerd, van hoe het zou moeten zijn. Ik heb jaren geprobeerd me daaraan te conformeren. Met als gevolg dat ik het wel leuk vond, maar net niet helemaal. Ik word er dan onrustig door. Dit jaar lijkt het anders te zijn. Met mijn liefde en Olivia tuig ik de kerstboom op, kerstliedjes op de achtergrond. Vanmorgen toen we wakker werden wilde Olivia kijken bij de boom. We doen de lichtjes aan en gaan voor de boom zitten. “Zingen?”, vraagt Olivia. Ik zing alle kerstliedjes die ik ken. Mijn lief is aan het rommelen in de keuken. Wat een heerlijk begin van de dag. Later op de ochtend dansen Olivia en ik op kerstliedjes. Nog zoiets… Ik vind kerstliedjes ineens leuk…. Hoe dan? 

Ik ben mijn eigen piloot. Soms vlieg ik door een storm, af en toe is het enorm mistig, soms mag ik vliegen langs een mooie zonsondergang, op bepaalde momenten moet ik door de regenbui, maar altijd vlieg ik mijn dromen tegemoet samen met mijn dierbaren. 

ER