Ik draai nu een tijdje mee in het huishouden van mijn zus en afgezien van de reden waarom, is dat toch wel heel bijzonder. 

Nu zie ik bijvoorbeeld pas hoeveel werk de verzorging van hun uitgebreide veestapel vergt, maar ook hoeveel plezier het geeft.

Als ik ’s ochtends om een uur of zeven naar buiten stap om op mijn gemak een sigaretje te gaan roken, wordt alles onrustig. De konijnen springen met veel bombarie heen en weer; de cavia begint verwoed aan de tralies te knagen; de kippen verdringen zich bij de lege voerbak en de Kakarikies (Nieuw Zeelandse parkieten) weten eveneens goed duidelijk te maken dat het tijd is voor hun appeltje. 

‘S middags en ’s avonds herhaalt zich uiteraard hetzelfde ritueel en ondertussen weet ik, dat ik bij Roos en Toos, de grote konijnen uit moet kijken voor mijn vingers; bij de vogels op moet passen, dat ze het hok niet uitvliegen en dat de cavia zijn maaltijd altijd veilig stelt, door die mee te slepen in zijn nachthokje. Dat laatste weet het konijn, waarmee hij sinds kort samenwoont nu ook. Met gemak wurmt dat zich vervolgens ook door de nauwe opening naar binnen en wordt er een hevige strijd gestreden, waarna de overwinnaar zich triomfantelijk met de buit uit de voeten maakt.

Ook het hondje hier geeft aanleiding tot vermaak;

zij springt achteloos het konijnenhok in, om daar het voer op te gaan vreten, maar als er op de schoorsteen van de buren een kauw zijn aanwezigheid luidkeels kenbaar maakt, weet ze niet wat ze moet doen: hard wegrennen of hem proberen weg te jagen. Ze besluit tot het laatste, al maken haar gepiep en geblaf geen indruk. Haar opponent doet er hooguit een schepje bovenop.

Roos en Toos zijn twee zussen; eentje heeft waarschijnlijk een identiteitscrisis of een hele grote kinderwens, want ze zit voortdurend boven op de andere. Een van de kippen heeft het zelfde probleem. Tenminste wat de identiteit betreft. Zij denkt dat ze een haan is en gedraagt zich daar ook naar , het gekke is dat de rest dit accepteert! De mussen die in en uit vliegen laat ze wonderwel met rust , maar de pogingen om te kraaien zijn heel lovenswaardig.

Op een avond was ik ze kwijt. De kippen. De hele ren leek leeg, totdat ik ze op een rijtje op de stok in het leghok ontdekte; inderdaad een eyeopener, ook voor mij was het bedtijd.

Groet SH