In het hart van mijn zoon schuilt een speurder. Wanneer hij een cadeautje in zijn schoen vindt, gaat hij op zoek naar aanwijzingen dat er een Piet is geweest. Het was namelijk eenzelfde kaartspel wat hij was kwijtgeraakt en wat nu weer op wonderbaarlijke wijze is opgedoken.

In de hal vindt hij gelukkig blaadjes en andere sporen die naar zijn mening niet van ons of de honden afkomstig kunnen zijn, dus trekt hij de juiste conclusie.

In mijn hart bestaat al jarenlang een kleine angst. Al is die niet geheel ongegrond, want mijn kleindochter heeft me verteld, dat ze soms bidt tot God en als die gebeden verhoord worden is ze heel blij zegt ze vol enthousiasme, maar God hoort haar niet altijd en dan in ze intens verdrietig….

En net daar ben ik nu zo bang voor in deze tijd van het jaar, want je kind zal maar stiekem zijn of haar schoen zetten en een Sinterklaasliedje zingen waar jij niet bij bent, dan heb je heel wat uit te leggen.

Voorlopig is dat in al die tijd nog nooit gebeurd en gaan we vrolijk naar de intocht. De raderboot die de Sint hier gebruikt, omdat de stoomboot te groot is voor de stadsgrachten, vaart voorbij en mijn zoon rent mee met de snelheid van het schip. Langs bermen, loop- en fietspaden en de modderige hellingen van de walkant volgen zijn vader en ik; hem angstvallig in de gaten houdend.

We lopen ook nog even mee met de optocht, maar als hij moe wordt en moet plassen keren we huiswaarts, waar ons pizza, ijs en een spelletje Uno wachten. Als hij dan ook nog mag opblijven,  voor de finale van het Junior Songfestival, kijkt mijn zoon me gelukzalig aan: “Het lijkt wel kinderdag!”

Alvorens de uitslag bekend is, slaapt hij.

Laat het heerlijk avondje maar komen!

Groet SH