“Eveline, heb jij die documentaire over de Backstreet Boys op Netflix al bekeken?” Het begin van een geanimeerd gesprek over de mannen. In de week erna ben ik aan het nadenken over de Backstreet Boys, ‘N Sync, Five en meer boybands. Ik ben nooit fan geweest van een bepaalde boyband, van tijd tot tijd was ik fan van allemaal, soms helemaal niet en af en toe draaide ik de nummers grijs. Misschien geen zwevende kiezer, maar zeker een zwevende fan. Eigenlijk de ideale positie, want op deze manier plukte ik de vruchten van elke Boyband.

Ik besluit de docu te bekijken en het is eigenlijk een trip down memory lane en ik zing alle nummers uit volle borst mee. Het geeft me tevens inzicht in mijn liefde voor mannen, de keuzes die ik hierin gemaakt heb en dat ik toen al op dezelfde types viel als nu. Ik vond namelijk de mannelijkste, underdog en meest mysterieuze man van de band het leukste in tegenstelling tot mijn vriendinnen die voor Nick, of Scott gingen. Justin Timberlake is dan misschien weer de uitzondering die de regel bevestigd.

Boybands een guilty pleasure? Misschien wel, maar wel eentje die ik in ere wil herstellen.

Happy weekend!

ER