De tapijtboer trekt zijn neus op, terwijl we samen in de hal op de lift wachten.

Hij ruikt het blijkbaar al van verre.

“Ik heb er toch zo’n hekel aan, als mensen daarin wiet staan te roken” barst hij gefrustreerd uit.

Ik kan alleen maar bevestigen dat dit hier regelmatig gebeurt en dat het vooral voor kleine kinderen en baby’s niet bevorderlijk is.

Nou, hij blijkt er allergisch voor te zijn, maar sleept ondertussen al zijn spullen de lift in.

Hem krijgen ze niet klein.

Ik doe een stap terug en wacht bescheiden op de volgende.

Groet SH