Vol verwachting klopt het hart

Voor het eerst in mijn leven, geen pakjesavond in het vooruitzicht.

Dat gaat vast heel raar voelen. Toch weerhoudt mij dat er niet van, om heel veel voorpret te hebben.

Sinds onze verhuizing staan er namelijk nog dozen vol speelgoed van mijn zoon te roepen in de berging om uitgezocht te worden.

Na bijna twee jaar vind ik dat zelf ook wel hoogtijd worden en laat de Albert Hein nu net een steengoede actie te hebben: bij de winkel kun je namelijk “Goedzakken” ophalen om te vullen met goed en bruikbaar speelgoed voor het Vergeten Kind in Nederland.

In actie dus. Mijn avonden, mijn hart en de zakken zijn goed gevuld. Zo doe ik ook nog aan recycling en mijn zoon staat er volledig achter; al komt er af en toe bij hem wat jeugdsentiment bovendrijven.

“Ik zou hier nog wel mee willen spelen” verzucht hij; half uit de gein en half echt waar. Nu hebben we net een doos gevuld voor zijn neefje, want sommige dingen moeten in de familie blijven. Dus zeg ik langs mijn neus weg ,dat Finn het vast wel fijn vindt, als hij even uitlegt hoe het allemaal werkt.

Fluitend fietst hij met de doos achterop naar Goutum.

Even wordt ik terug geworpen in de tijd. Toen hij degene was, die nog niet goed kon spellen en mijn naam op een pakje als “Sletske” uitsprak, of lag dat aan het handschrift van de Sint?

0ok bewaar ik sommige spullen; voor mijn kleinkinderen om mee te spelen, als ze hier weer zijn.

De dingen waar hij echt geen afstand van kan doen, gaan terug naar het hok. Ach, bedenk ik, over alle dino’s, het playmobiel en de lego; Misschien is dat dan voor de kinderen, die hij later zal krijgen. ….

Ondertussen zijn er echter al vele zakken vol en al weggebracht ook. Tevreden kijk ik om mij heen, nog een paar te gaan.
Ontspullen voelde nog nooit zo goed. Het is ook geen straf, dat ik deze keer niets in hoef te pakken.

Ik mis alleen het dichten, dus vooruit, een kleintje dan:

“Wat je misschien nooit hebt gevoeld,

Pakjesavond is voor ieder kind.

Zo is het altijd bedoeld,

Voor jullie, veel liefs van Sint”.

Ik hoop dat er op deze manier heel veel kinderen blij gemaakt kunnen worden.
Fijne avond,

Groet SH

PS. Het kan nog! Tot en met 27 november:

AH Goedzak

Het vergeten kind

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand….

Spiegels heb je werkelijk in alle soorten en maten: klein, groot, vierkant, rond, ovaal, rechthoek, moeders, collega’s, zussen, mannen, vrouwen, vriendinnen, huisdieren, kinderen.

Ik zit lekker in m’n flow. Na al mijn geblog, geklets, en gezever over ontspullen moet ik toch maar eens beginnen. Ik heb echter wel wat stress, want ik moet straks naar balance, terwijl ik net lekker bezig ben. Niet in mijn normale tornado snelheid, maar toch zeker windkracht 10. Mijn vriendinnetje vraagt of ik zo ga balancen. Ik zeg dat ik ga, maar dat ik geen zin heb. En daar houdt ze me een spiegel voor: “Ze zegt dat ik ook niet kan gaan”. Ze heeft gelijk! Ik kan ook niet gaan en gewoon even iets meer rust nemen voor het ‘ontspullen’. Ik zak af naar windkracht 8. 

ER

Binnenkijken: Verse munt

De mensen die dichtbij mij staan, weten dat ik een rommelkont ben. Daar waar ik graag Beyoncé billen wil en ik dus veel squats doe, wil ik graag een beetje minder rommelkont. De mensen die über close zijn met mij weten dat ik ook heuse opruimwoedes heb. Nou ja…..opruimwoedes…… Ik ben meer het type tornado en maai alles aan de kant wat niet netjes is. 

Tevens ben ik druk aan het ontspullen. Ik ben er voornamelijk druk mee in m’n hoofd. Ik bedenk dat ik het wil, ik verdiep me hierin en ik bedenk dan wat voor mij gaat werken. Maar eerst moet ik dan nog wel even langs de Ikea, zodat ik al mijn overgebleven spullen goed kan organiseren. 

Vandaar dat ik een mooi roltafeltje heb gekocht voor in mijn keuken. Dat nieuwe bloempotje was overigens ook echt nodig, want daar kon dan mooi mijn nieuwe verse muntplantje in. Het verse muntplantje was ook echt nodig, want ik wil graag thuis, in al mijn zenheid, kunnen genieten van een heerlijk kopje verse muntthee. Met honing natuurlijk. 

ER