Vorig jaar met Kerst, zag ik ze al staan. Een liefelijk setje rendieren in glazen potjes, van Clayre & Eef te koop bij de intratuin. Twijfelend laat ik ze achter in de winkel. Erg leuk maar samen toch een ruime twintig euro, net iets teveel in die dure Decembermaand.
Als de grote kerstafprijzing komt, slaat de twijfel weer toe, zal ik vragen of deze rendieren er ook bij horen? Ach, ze staan niet bij de kerstafdeling en zo leuk zijn ze ook weer niet praat ik mezelf aan.
Elke keer daarna, als ik er langs loop, lijkt wel of ze me roepen, een mysterieuze lokroep. Ik kijk keer op keer met een heimelijke blik maar loop dan vastberaden steeds weer door.
En dan ergens midden in de zomer, kan ik het burlen niet meer aanhoren. Ik koop gewoon alleen het mannetje, met het mooie gewei besluit ik! In december heb ik het geld er toch niet voor over en zo heb ik voor mezelf weer een vrouwen excuus bedacht. Tevreden met mijn aankoop kom ik thuis.
Op een avond lees ik Finn een sprookje van de gebroeders Grimm voor. Het gaat over een tinnen soldaatje, die verliefd is op het danseresje. Door ruw-sprookjes-geweld worden ze van elkaar gescheiden. Ik krijg visioenen over het rendieren koppel. Het arme vrouwtje…helemaal alleen daar in die grote koude winkel…wat heb ik gedaan!?
Ondertussen is het weer bijna kerst en een vrouw wil nu eenmaal graag even rond sneupen tussen de breed uitgestalde kerstartikelen. De nieuwste trends bekijken en natuurlijk die kassakoopjes. Ik besluit er mijn energie aan te geven en ik vergaap mezelf aan alle glinsterende kerstballen en ik doe erg mijn best om niet aan mijn hoofd te zitten zodat ik er zelf niet uit kom te zien als een kerstbal. Ondertussen klopt mijn hart heel snel; stiekum ben ik namelijk op een missie.
Zou ze er nog staan?
Het is ruim een half jaar geleden dat ik de geliefden had gescheiden. Ik moet mijn best doen om niet rechtstreeks naar de juiste afdeling te lopen. Maar ik kan mezelf bedwingen en ik geniet van alle over de top versierde bomen en bekijk alle ornamenten. Aan het einde van de route ben ik op de juiste afdeling. Ik parkeer mijn boodschappen karretje. Snel kijk ik rond, ik zie haar niet. Het is ook geen wonder natuurlijk. Het is al maanden geleden dat ik het mannetje kocht. Ik geef nog niet op en ik kijk heel erg goed rond en dan opeens, ergens achter af in een kastje, als in een sprookje zie ik haar staan!!
Thuis gekomen pak ik haar uit en zet de rendieren naast elkaar op de schoorsteenmantel.
“Ze lijken wel verliefd ” zegt Finn.
Qyra kijkt me aan zegt; Mam je hoofd zit onder de glitters.
Tsja, je kunt niet alles hebben.
MR