Oh Deer

  

Vorig jaar met Kerst, zag ik ze al staan. Een liefelijk setje rendieren in glazen potjes, van Clayre & Eef te koop bij de intratuin. Twijfelend laat ik ze achter in de winkel. Erg leuk maar samen toch een ruime twintig euro, net iets teveel in die dure Decembermaand. 

Als de grote kerstafprijzing komt, slaat de twijfel weer toe, zal ik vragen of deze rendieren er ook bij horen? Ach, ze staan niet bij de kerstafdeling en zo leuk zijn ze ook weer niet praat ik mezelf aan.

Elke keer daarna, als ik er langs loop, lijkt wel of ze me roepen, een mysterieuze lokroep. Ik kijk keer op keer met een heimelijke blik maar loop dan vastberaden steeds weer door.

En dan ergens midden in de zomer, kan ik het burlen niet meer aanhoren. Ik koop gewoon alleen het mannetje, met het mooie gewei besluit ik! In december heb ik het geld er toch niet voor over en zo heb ik voor mezelf weer een vrouwen excuus bedacht. Tevreden met mijn aankoop kom ik thuis.

Op een avond lees ik Finn een sprookje van de gebroeders Grimm voor. Het gaat over een tinnen soldaatje, die verliefd is op het danseresje. Door ruw-sprookjes-geweld worden ze van elkaar gescheiden. Ik krijg visioenen over het rendieren koppel. Het arme vrouwtje…helemaal alleen daar in die grote koude winkel…wat heb ik gedaan!?

Ondertussen is het weer bijna kerst en een vrouw wil nu eenmaal graag even rond sneupen tussen de breed uitgestalde kerstartikelen. De nieuwste trends bekijken en natuurlijk die kassakoopjes. Ik besluit er mijn energie aan te geven en ik vergaap mezelf aan alle glinsterende kerstballen en ik doe erg mijn best om niet aan mijn hoofd te zitten zodat ik er zelf niet uit kom te zien als een kerstbal. Ondertussen klopt mijn hart heel snel; stiekum ben ik namelijk op een missie. 

Zou ze er nog staan? 

Het is ruim een half jaar geleden dat ik de geliefden had gescheiden. Ik moet mijn best doen om niet rechtstreeks naar de juiste afdeling te lopen. Maar ik kan mezelf bedwingen en ik geniet van alle over de top versierde bomen en bekijk alle ornamenten. Aan het einde van de route ben ik op de juiste afdeling. Ik parkeer mijn boodschappen karretje. Snel kijk ik rond, ik zie haar niet. Het is ook geen  wonder natuurlijk. Het is al maanden geleden dat ik het mannetje kocht. Ik geef nog niet op en ik kijk heel erg goed rond en dan opeens, ergens achter af in een kastje, als in een sprookje zie ik haar staan!! 

Thuis gekomen pak ik haar uit en zet de rendieren naast elkaar op de schoorsteenmantel. 

“Ze lijken wel verliefd ” zegt Finn. 

  

Qyra kijkt me aan zegt; Mam je hoofd zit onder de glitters. 

Tsja, je kunt niet alles hebben.

MR

Advertentie

Guestblog raising mefrouw: Shoppen

  
Hardop peinzend over ideeën voor een uitje met mijn dochters, raadt een vriendin mij aan om met ze te gaan shoppen. Hoe komt ze er op? 

Ik huiver bij de gedachte aan alle drama’s die we vroeger beleefd hebben. Alhoewel was het echt zo erg?
De oudste was eigenlijk overal vrij gemakkelijk in, dus ook wat kleding betrof. Zij trok het meeste wel aan wat tante Jo van haar sorteersessies bij het Leger des Heils meebracht en wat tante Hannie overhad nadat haar (pleeg-) kinderen eruit gegroeid waren. Daar liep ze net zo lief in rond als in alles wat we samen in leuke boetiekjes vonden.

De middelste leek meer een probleemgeval. Van kleins af aan volgde zij haar eigen smaak en als ze het op haar heupen had, kon ik haar beslist niet overhalen, ook niet na lang soebatten, om toch maar die ene jas of dat leuke jurkje te nemen. Geen wonder dat ze later de opleiding Mode-Techniek ging volgen!

De jongste had hele andere issues. Zij vond van alles leuk en kon vaak moeilijk kiezen. Het kwam op een gegeven moment zelfs zover dat ze verzuchtte: “Mama, ik ga niet meer met jou mee naar de winkel, want dan wil ik toch alleen maar alles kopen!”

Misschien heb ik het zelf ook wel een beetje verbruid. Als pubers wilden de laatste twee nog niet dood gevonden worden in zaken als de Wibra of de Zeeman. Maar onderbroeken moesten er toch ook komen en die moest ik dan maar gaan halen. Dus toen ze weer een keer verveeld op me stonden te wachten aan de overkant van de straat, zwaaide ik met mijn tassen en riep: “Ik heb ze, hoor!”

 Sindsdien zijn ze niet meer met me de stad in geweest. Ik blijf erover piekeren.

Groet SH

Broodtrommelliefde!

  

Vanmorgen moest ik Finn wakker maken om naar school te gaan. Zo veel energie had Sint Maarten hem gekost, maar wat had hij met volle teugen genoten!

Om ook vandaag nog wat na te genieten heb ik voor hem zijn broodtrommeltje, in een Sint Maarten thema gemaakt.

De plaat van de trommel, van orangerebel, kun je naar eigen inzicht maken. Veranderen is super simpel en binnen vijf minuutjes gedaan.

Mocht je een beetje inspiratieloos zijn of heb je er geen zin in om het allemaal zelf te maken? Maar vind je het idee wel leuk? Dan raad ik je de kaartjes van broodtrommelliefde, van harte aan. Deze kaartjes zijn ontstaan uit liefde voor een kind dat gepest werd. Prachtig initiatief! 

Snoepjes mogen eigenlijk niet mee naar de overblijf. Stiekum heb ik een paar pepernootjes in zijn trommel verstopt. Dat moet kunnen voor een keertje toch? 

MR 

Emoshopping

  

Vol enthousiasme vraagt de man voor me, wat ik allemaal ga doen als de neuromodulatie aanslaat? Ik zit bij de psycholoog van de pijnpoli. Dit is een standaardprocedure voor de aanstaande operatie.

Ik geef zonder na te denken antwoord. “Nou ik hoop weer aan het werk te kunnen

Is dat echt wat je wilt, vraagt de psycholoog me? Het zet me aan het denken, het raakt me diep, ik kan het niet tegen houden en ik begin te huilen.

 Eigenlijk is het een hele gemene vraag zeg ik…met horten en stoten. De verwachting van de artsen is 50% minder pijn. Ik hoop op alles wat ik nu moet accepteren wat ik nu niet meer kan, dat ik het weer kan maar ik weet dat het meeste echt tot het verleden behoord en mijn verwachtingen niet te hoog moeten zijn want dan raak ik alleen maar teleurgesteld met alle gevolgen van dien. Wat ik graag wil is dingen doen met mijn gezin. Niet steeds mijn zoontje moeten teleurstellen, mijn dochter om hulp vragen of gewoon een lange boswandeling kunnen maken met mijn lief. Maar willen, hopen en kunnen zijn verschillende begrippen. Daarom ga ik de operatie aan omdat ik alles gedaan wil hebben wat binnen mijn bereik ligt, het voelt of ik daarin geen keus heb en ik hoop op het beste en wat ik daarna kan dat zien we wel weer!

Het gesprek is snel klaar, ik heb de juiste verwachting en het is me duidelijk dat ik straks misschien iets minder pijn heb en meer kan maar dat als bonus moet beschouwen. Ik mag niet meer over mijn grenzen heen gaan. Dan werkt het apparaat niet en is de operatie zinloos.

Ik sta weer buiten, verdrietig. Zijn vraag heeft veel los gemaakt.

Ik besluit vandaag over mijn grens heen te gaan. Ik ga emoshoppen! Ik fiets naar de intratuin mijn favo woonwinkel in Leeuwarden. Ik ben er al sinds de vorige operatie niet meer geweest. Ik laad mijn karretje vol met buitenplantjes om de tuin in herfstsferen te brengen en loop langzaam richting het woongedeelte. (Ik zie dat ze de kerstafdeling alweer aan het opbouwen zijn, het is september!!) Opeens sta ik oog in oog met een schattig klein cupcake plateautje van Clayre & Eef. Hier was ik al enige tijd naar op zoek en de prijs is ook nog prima. Mijn hart begint te bonzen, het is de laatste en heel voorzichtig leg ik het in mijn karretje en ik reken af. 

De behoefte van het emoshoppen is vervuld!

MR 

Ps. Het recept van de cupcake volgt later. 

Mag het ietsje meer zijn? 

 

Ik ben gek op kookboeken!

Voor de vakantie had ik mezelf dan ook een nieuwe beloofd: Het 5 or less kookboek van chickeslovefood. Twee studentes welke een zeer succesvolle foodblog hebben (http://chickslovefood.com/chicks-who-love-food/). Dus gelijk een soort van marktonderzoek voor onze blog zeg maar (jaja ik weet het, daar heb je ze weer; de excuses van een vrouw).

Als het pakketje op de deurmat valt ben ik helemaal verheugd. Ik maak het mezelf gemakkelijk op de bank, open het pakje en ik begin te bladeren.

Yes! Precies wat ik er van verwacht had. Veel snelle recepten en zeer geschikt voor op de boot en camping. Juist omdat ze maar vijf ingrediënten bevatten en je op vakantie niet over je uitgebreide voorraad of kruidenkast kunt beschikken. Ik raak helemaal geïnspireerd door de creativiteit van Nina en Elise. Deze is namelijk niet alleen terug te vinden in de recepten maar ook in het ontwikkelen van concepten voor hun blog (o.a. het 5 or less, skinny six of  sinner sunday). Bovendien hebben ze een prettige manier van communiceren.

Inmiddels heb ik al een paar recepten uitgeprobeerd. Op de camping in Italië natuurlijk de biefstuk met een heerlijke parmezaansekaas en rucola van blz 92. Om in Italiaanse sferen te blijven, een lekker pizzaplukbrood met pesto, mozzarella en tomaten van blz 110 tijdens een picknick in Akrum. En tot nu toe “my favorite”, sushibowl van blz 66 op de boot in het haventje van Joure samen met Eef en Mel.

Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik recepten graag gebruik ter inspiratie waardoor in het geval van de sushibowl, het 5 or less concept niet helemaal meer opging ach bij de slager vragen ze ook altijd of het ietsje meer mag zijn. Ik heb dit recept bijvoorbeeld zelf aangevuld met wat sojasaus, rijstazijn en een klein beetje (wasabi) mayonaise. Later bedacht ik nog dat een kromkommertje ook prima gekund had zonder dat het ingewikkeld te maken.

Dit waren nog maar drie recepten die goed in de smaak vielen en het smaakt naar meer!

MR
SPECIFICATIES

 

Auteur(s) : Nina de Bruijn, Elise Gruppen

ISBN13 : 9789046817407