Elke dag doe ik mijn ballet oefeningen, maar ik ben helaas geen ballerina… Nee ik heb last van één of ander syndroom… De meeste mensen zeggen direct: “Ja ja Foka, dat weten we”. Maar ik heb last van het Thoracic Outlet Syndroom (TOS). Andere benamingen zijn Schoudergordelsyndroom of het Neurovasculair compressie syndroom oftewel een hele mond vol. Kortweg houdt het in dat in het schoudergebied op het punt waar zenuwen en bloedvaten samenkomen oftewel de vaatzenuwbundel bekneld zitten. Wat ik gedurende de dag voel, is dat mijn arm voor mijn gevoel niet genoeg bloed krijgt, wat resulteert in een doof, tintelend gevoel in mijn gehele linkerarm en een zeurend pijnlijk gevoel in de vaatzenuwbundel.

De eerste keer dat ik hier last van kreeg, is alweer een paar jaar geleden. Maar in eerste instantie dacht ik: “Linkerarm, doof en tintelend gevoel? WTF heb toch geen hartaanval…” Maar gelukkig niet, alleen de aanhoudende tintelingen en doofheid blijven.

Op een gegeven moment toch maar naar de huisarts. En wat blijkt, ik was stomtoevallig de derde patiënt die dag met hetzelfde probleem. “Gelukkig, ik ben niet alleen, niet bijzonder, niet uniek”. De dokter vraagt mij wat ik er zelf aan doe, om het gevoel minder te laten worden. “Nou, normaal doe ik dan zo”, en laat hem mijn ballet oefingen zien. Aan het gezicht van de dokter te zien, kan ik direct door naar de finale van So you think you can ballet. “Keurig Foka, veel meer is er niet aan te doen. Leer er maar mee leven…. ”  “Oké dokter. Doen we dat!”, denk ik en met een pirouette verlaat ik de spreekkamer.

Maar het klopt wel, je leert er mee leven. Mijn omgeving is er inmiddels ook aardig aangewend.  ” Doe je weer je oefeningen Foka?” 

FR