Over een paar uurtjes vertrekt mijn vliegtuig. Shit, denk ik. Alleen op reis, het is iets wat ik al een langere tijd wil. Nu het moment daar is begin ik echter lichtelijk zenuwachtig te worden..wat als het niet bevalt? Het eerste vliegtuig terug nemen wil ik niet. Jezelf twee weken vermaken in een prachtig land, dat moet toch niet zo moeilijk zijn? Zodra ik in het vliegtuig stap zijn de zenuwen verdwenen. Ik luister muziek, probeer wat te slapen en nog voordat ik in slaap ben gevallen wordt de landing ingezet. Eindbestemming: Lagos. Via een vriendin kom ik bij Yoka (zo heet de vrouw waar ik verblijf) terecht. Een alleenstaande vrouw die de bovenverdieping van haar appartement (midden in het centrum) verhuurt. Perfect!

Rond zes uur kom ik aan in Lagos, Yoka staat al op me te wachten. We lopen naar haar appartement en kletsen over koetjes en kalfjes. Ze stelt voor samen het centrum in te gaan om mij een beetje wegwijs te maken en samen een hapje te eten. Goed idee, wat een warm welkom! Mijn vakantie vliegt voorbij, ik onderneem veel alleen, maar ook met Yoka. Een bijzondere vrouw met wie ik in een hele korte tijd heel close word. Met de woorden “we never say goodbye we always say hello” stap ik met veel tegenzin het vliegtuig in. Lagos, het voelde als thuis en nu moet ik het alweer verlaten.

We zijn bijna een jaar verder en ik heb wederom mijn vakantie naar Lagos geboekt. Een dubbel gevoel..ik zal dit keer niet bij Yoka verblijven.

Nog geen maand nadat ik thuis was belde Yoka mij om te vertellen dat ze ziek was. Kanker. Ik skype veel met haar en heb er vertrouwen in dat ze er bovenop komt. Ze is jong, energiek en staat positief in het leven. Ze noemde mij haar kleine zusje, door mij voelde ze zich een toerist in eigen stad. Samen wijntjes drinken, heerlijk dineren en af en toe cruisen door de omgeving om mij de meest fantastische plaatsjes te laten zien. Ik kan haar helaas nooit meer begroeten, nooit meer samen ontbijten, niet meer lachen om haar fantastische grappen of samen flirten met de barman bij wie we onze wijntjes bestellen. Desondanks ga ik weer naar Lagos toe. Herinneringen ophalen en een soort van afscheid nemen.

Het verlies van dierbaren.. hoe ouder je wordt, hoe meer je ermee te maken krijgt. Het doet me iedere keer beseffen dat je alles uit het leven moet halen. Dat je moet genieten van iedere dag. Het leven is zo kort, geniet, leef… en onthoudt: begroet je vrienden en familie met een lach, ga nooit met ruzie uit elkaar.. en zeg altijd ‘goodbye’.

SDL